Yıkılacak Bu Düzen!

  Değişecek bu dünya.
  Öyle bir değişecek ki;
  Aklının, hayalinin alamayacağı kadar hem de.
  Ne “Ben”den eser kalacak geride,
  Ne “Sen”den...
  Ne “diğeri”nin adını yazacak kalem,
  Ne de 
  Tek bir satır bahsedecek kitaplar “öteki”nden.
  Ben, Sen, O,
  Biz, Siz, Onlar,
  Aynı denize dökülen damlalar gibi,
  Damla damla koca bir deniz,
  Yan yana
  Kol kola dalgalanan dalgalar gibi
  Hep birlikte “Hepimiz” olacağız.
  
  Öyle bir dünya kuracağız ki;
  Ne ayın başı umurumuzda olacak 
  Ne sonu...
  Ne sabahın beşi
  Ne gecenin onu...
  Ne de Allah’ın herhangi bir günü...
  Masmavi göğün altında
  Kelebekler gibi kanat çırpacak,
  Makinelerin başında
  Dünyanın en keyifli işini yapar gibi çalışacağız
  Öyle bir dünya kuracağız ki kardeşler
  Ben 
  Balla, pekmezle dolup taşacak dereler desem 
  İnanmayacaksınız
  Fakat siz
  Ne seksen, ne yüz
  Ne bin beş yüz yıl yaşasanız bugün
  O gün yaşadıklarınızın binde birini bile yaşayamayacaksınız.
  
  Nereye baksak
  Masmavi bir özgürlük 
  Nereye uzatsak ellerimizi
  İçleri yemiş dolu bir nar 
  Arıların balı, üzümlerin pekmezi kendilerine kalsın;
  Tüm insanlar
  Dostluğun ve kardeşliğin balıyla, pekmeziyle doyacaklar.
  
  Fakat
  İster yarın kadar yakın olsun
  İster
  Bir ömür boyu kadar uzak,
  Bugünden kuracağız o güzel günlerin hayalini
  Ve bugünden tutuşacağız kavgaya o günler için
  Ya biz kazanacağız bugün
  Ya da yarın bizden sonra gelenler
  Fark etmez
  O günleri görmek de bir bizim için
  O günler için ölmek de...