İran’daki 20 bağımsız işçi, öğrenci ve kadın örgütü, 14 Şubatta, Molla rejimine karşı yürütülen devrimci mücadelenin taleplerini dile getiren ortak bir bildirge yayınladılar.[*] Mücadeleyi emekçilerin çıkarları yönünde ilerletmek için İran halkına seslenen bildirge şöyle:
İran’ın özgür ve onurlu halkı!
1979 devriminin 44. yıldönümünde, İran, tüm ülkeyi içine çeken bir ekonomik, siyasal ve toplumsal kriz girdabıyla karşı karşıya. Bu duruma son verecek net ve gerçek bir tasavvur, mevcut politik çerçevede mümkün değildir.
Bu yüzden, eşitlik ve özgürlük arayışındaki kadınlar ve gençler de dâhil olmak üzere İran’ın ezilen halkı, ülkenin her yanında sokakları mevcut insanlık dışı durumu sona erdirecek tarihsel ve belirleyici mücadelenin merkezine dönüştürmüştür. Rejimin kanlı zulmüne rağmen bu halk beş aydır bir an bile tereddüt etmemiştir.
Bugün kadınlar, öğrenciler, öğretmenler, işçiler, sanatçılar, yazarlar ve Kürdistan’dan Sistan ve Belucistan’a ülkenin çeşitli bölgelerindeki ezilen halklar tarafından yükseltilen eylemler, kadın düşmanlığına, cinsiyet ayrımcılığına, ekonomik güvencesizliğe, emek köleliğine, yoksulluğa, sefalete, sınıfsal ezilmişliğe ve etnik ve dinsel baskıya karşı bir başkaldırıdır. Bu, din kisvesi altında olsun ya da olmasın geçtiğimiz yüz yıl boyunca İran halkına dayatılan her türlü tiranlığa karşı bir devrimdir.
Bu eylemler, geniş ve modern toplumsal hareketlerden ve İran’da modern, müreffeh ve özgür bir toplum idealinin marjinalleştirilmesine ve yüz yıllık gerilik tarihine son vermeye kararlı, yenilmez bir kuşağın ortaya çıkmasından doğdu.
Modern İran tarihindeki iki büyük devrimin ardından, işçi hareketi, öğretmen ve emekli hareketi, eşitlik arayan kadınların, öğrencilerin, gençlerin hareketi ve ölüm cezası karşıtı hareket gibi önde gelen toplumsal hareketler, ülkenin politik, ekonomik ve toplumsal yapısını şekillendirmede tarihsel ve belirleyici bir etkiye sahip olmuşlardır.
Bu bakımdan bu hareket, her türlü yukarıdan iktidar oluşumuna son vermeyi ve halkın her türlü baskı, ayrımcılık, sömürü, zorbalık ve diktatörlükten kurtuluşu için toplumsal, modern ve insani bir devrimin başlangıcı olmayı amaçlamaktadır.
Toplumsal hareketlerin ve taleplerin birleştirilmesine, irtibatlandırılmasına ve var olan insanlık dışı ve yıkıcı duruma son verme mücadelesine odaklanan bu bildirgeye imza atan sendikalar, sivil örgütler ve kurumlar olarak bizler, aşağıdaki asgari talepleri, bu protesto eylemlerinin taleplerinin karşılanması için bir ilk adım olarak görüyoruz.
İran halkı, bu asgari taleplerin karşılanmasını, ülkede yeni bir modern ve insani toplumun inşa edilmesinin yegâne yolu olarak görüyor. Bizler, özgürlük, eşitlik ve kurtuluşu yürekten isteyen tüm onurlu insanları, bu asgari talepler bayrağını, fabrikalardan üniversitelere, okullardan mahallelere her yerde yükseltmeye çağırıyoruz.
Taleplerimiz:
- Tüm siyasi mahkûmların derhal ve koşulsuz serbest bırakılması, politik, sendikal ve sivil eylemlerin suç sayılmasının yasaklanması, halk eylemlerinin ezilmesinden sorumlu olanlar için halk mahkemeleri.
- Düşünce, ifade, inanç özgürlüğü, politik partiler, yerel ve ulusal sendikalar, halk örgütlenmeleri, toplantı, grev, yürüyüş, sosyal ağlar ve medyaya koşulsuz özgürlük.
- Her türlü ölüm cezasının verilmesinin ve infazının iptal edilmesi, her türlü psikolojik ve fiziksel işkencenin yasaklanması.
- Tüm politik, ekonomik, sosyal, kültürel ve ailevi alanlarda kadınlarla erkekler arasında derhal ve tam hak eşitliği; cinsel ve toplumsal cinsiyet ilişkilerine ve yönelimlerine karşı ayrımcı yasaların koşulsuz kaldırılması; LGBTQIA+ gökkuşağı topluluğunun resmen tanınması; her türlü toplumsal cinsiyet ilişkilerinin ve yöneliminin suç olmaktan çıkarılması; kadınların kendi bedenleri ve kaderleri üzerindeki tüm haklarına koşulsuz riayet edilmesi ve patriyarkal kontrolun engellenmesi.
- Din, bireylerin kişisel meselesidir ve ülkenin politik, ekonomik, sosyal ve kültürel kaderine ve yasalarına müdahale etmemelidir.
- İşçi güvenliği, iş güvencesi, seçilmiş sendika temsilcilerinin katılımı ve mutabakatıyla işçilerin, öğretmenlerin ve ister aktif ister emekli olsun tüm çalışanların ücretlerinin derhal arttırılması.
- Etnik ve dinsel ayrımcılığa ve baskıya dayanan her türlü yasanın ve uygulamanın kaldırılması; ülkenin her yerinde kültür ve sanatın gelişmesi için kamu kaynaklarının adil ve eşit dağıtılmasının yanı sıra uygun destekleyici altyapının da oluşturulması; toplumda kullanılan tüm dillerin öğrenilmesi ve öğretilmesi için gerekli ve eşit olanakların sağlanması.
- Merkezi hükümetin gücünün kısıtlanması ve halka yerel ve ulusal meclisler aracılığıyla ülke yönetimine doğrudan ve sürekli katılma hakkı verilmesi. Hükümet veya hükümet dışı görevlilerin oy verenler tarafından her an görevden alınabilmesi, oy verenlerin temel hakları arasında yer almalıdır.
- Doğrudan yağmalama ya da devlet rantı yoluyla İran halkının mülkünü ve toplumsal zenginliğini soyan kişilerin, devlet ve yarı-devlet kurumlarının ve özel kuruluşların mülklerine el konulması. El koyma yoluyla elde edilen bu zenginlik, derhal eğitim sisteminin modernleştirilmesi ve yeniden inşası, emekli fonları ve çevre için ve İslam Cumhuriyeti ve monarşi rejimleri altında yoksun bırakılan ve daha az olanağa sahip olan bölgelerin ve İranlıların ihtiyaçları için kullanılmalıdır.
- Doğanın yıkımına son verilmesi ve son yüz yılda tahrip edilen doğanın geri kazanılmasına olanak sağlayan yapısal politikaların uygulanması. Özelleştirilerek halkın bunlar üzerindeki haklarından mahrum edildiği doğal alanların (tarlalar, sahiller, ormanlar, dağ etekleri gibi) kamulaştırılması.
- Çocuk işçiliğinin yasaklanması ve ailelerinin ekonomik ve sosyal statüsüne bakılmaksızın tüm çocuklara yaşanabilir bir hayat ve eğitim sağlanması. Yasal çalışma yaşında olan ya da çalışabilir durumda olmayan herkese, işsizlik sigortası ve güçlü bir sosyal güvenlik sistemi aracılığıyla sosyal yardım sunulması. Eğitim ve sağlık herkes için ücretsiz olmalıdır.
- Dünyadaki tüm ülkelerle dış ilişkilerin eşit ilişkiler ve karşılıklı saygı temelinde en üst düzeyde normalleştirilmesi, nükleer silahların yasaklanması ve dünya barışı için çalışılması.
Bize göre, ülkenin potansiyel ve gerçek yeraltı zenginlikleri, bilgili ve yetenekli insan kaynağı ve mutlu, özgür ve müreffeh bir hayata kavuşma yönünde güçlü arzuları olan bir genç kuşağın varlığı, yukarıdaki asgari taleplerin derhal gerçekleştirilmesini mümkün kılmaktadır.
Bu bildirgede sıralanan talepler, tüm imzacı kurumların genel talepleridir ve kuşkusuz mücadelemiz ve dayanışmamız sürerken bu talepler daha ayrıntılı hale getirilecektir.
İmzacılar:
İran Öğretmen Sendikaları Koordinasyon Konseyi
İran Özgür İşçi Sendikası
Özgür Öğrenci Sendikası
İnsan Haklarını Savunma Merkezi
Haft Tapeh Şeker Fabrikası İşçi Sendikası
Sözleşmeli Petrol İşçilerinin Eylemlerini Örgütleme Konseyi
İran Kültür Evi (Khafa)
Bidarzani
İranlı Kadınların Sesi
Ahvaz Ulusal Çelik İşçilerinin Bağımsız Sesi
İşçi Haklarını Savunma Merkezi
Kirmanşah Elektrik ve Metal İşçileri Sendikası
İşçi Sendikalarının Kurulmasına Desteklemek İçin Koordinasyon Konseyi
Emekliler Birliği
Emekliler Konseyi
İlerici Öğrenciler Birliği
İran Özgür Düşünen Öğrenciler Konseyi
Elburz Eyaleti Boyacılar Sendikası
İran İşçi Örgütlerinin Kuruluşunu İzleme Komitesi
Sosyal Güvenlik Yönetimi Emeklileri Konseyi (BASTA)
link: Marksist Tutum, İran’da 20 Bağımsız Sendika ve Sivil Örgütten Ortak Temel Talepler Bildirgesi, 9 Nisan 2023, https://fa.marksist.net/node/7952
Türkiye Tarihsel Bir Kırılma Noktasında
Fransa’da Gençlik Bugünü ve Geleceği İçin Sokakta