Oyunu Bozalım

Göl kenarı… Hava sıcak. Ağaçların gölgesinde herkesin yüzünde bir tebessüm. Kafalar dinginleşmeye hazır, gölün suyu gibi. Sosyalleşmek için uygun ortam. Gülüşmek ve kaynaşmak zamanı.

Fakatında;

Dilimiz yasaklı! Her dilden şarkı, türkü var. Herkese var, bize yok. Silahlı askerler dolanıyor alanda. Kameralarıyla pür dikkatler. Platformdan biraz uzakta stand önlerinde yasaklı dilimizden şarkılar şakıdık inadına. O zaman daha bir mutlu olduk. Çifte standardın ta kendisi. Yasal bir gerekçesi olamaz. Zapturapt. Gün bitimine, herkes dağılana kadar oradalar. Ağır tahrik. Suratsızlara inat gülmek ve kaynaşmak zamanı. Şarkı yarışmasında çıkıp özlü şarkılar da söyledik. Yasaklı dilin şarkıları başlamadan durduruldu. Ben de söyledim. Politik içerikli şarkılar, iki gün üst üste. Önemli olan mesaj. Son iki gün kala şenliklerin bitimine, şarkı da söylettirmediler. Tahammülsüzlük hat safhanın hat ötesinde. Haddini bilmeyen birileri var.

Vebalini kim taşıyabilir? Hangi işçi? Kime taşıtacak kan emiciler bu günahı? Hangi bahane avutabilir vicdanlıları? Neredeler?!

Güneşin batışı göl kenarında ne güzel! Okyanuslara açılacak bir gün, yüreklerimizin ırmaklarıyla. Marmara ve Ege’yle birleşecek. Akdeniz ve Karadenizle... Birlikte akacaklar okyanuslara.

Serüvencimizden büyük aşkları kim esirgedi. Durup düşünmek yetmiyor artık. Gözlerimiz özledi kendini görmeyi, kırık olmayan aynalarda.

Sonsuzluğu düşünebilir miyiz? Yaşayabiliriz sonsuzluğu. Ellerimizde.

Bu bir oyun. Herkes birbiriyle oynuyor. Alçaklığı içine sindirebilenler en alçaklara yenilecek. Çözüm ne? Oyunu dağıtalım mı?

Oyun1:

Işıkları bir bir söndürülmüş karanlık yollarda cebinizdeki çakmakları saklamayın. Haydi çıkartın. Nafile... Herkes çakmaklarını boşaltmış.

Oyun2:

Ellerimiz kirli, ellerimiz nasırlı. Tamirci çırağı aşık fabrikatör kızına. Tertemiz ojeli elleri onun. Tamirci çırağı uyan! Alınterinle temizledin onun yüzünü.

Oyunu bozalım!