Kıyamet

  “Kıyamet kopacakmış” diye söylendi içerdekilerden biri.
  Dedi ki tekrar dönüp diğerlerine
  Ve bastıra bastıra üzerine kelimelerin 
  “Duydunuz mu kardeşler? Kıyamet kopacakmış. Hem de yakında!”
  Oysa kıyamet çoktan kopmuştu,
  Dünyanın birçok yanında
  Bombalar yağıyordu üzerine kentlerin
  Tanklar çevirip namlularını
  Yıkıyordu başlarına duvarlarını yoksul evlerin
  
  Dedi ki içlerinden biri dönüp adama
  Şimdi yangın yeri
  Dünyanın birçok şehri
  Ukrayna, Filistin, Irak, Suriye, Buça
  Ve Ortadoğu ve Asya
  Kurşunlarla parçalanıyor çocukların,
  Yoksul adamların ve kadınların ciğerleri.
  Kıyamet bu değilse ne?
  
  Bir çocuğun yüreğine saplandı kurşunlar
  Ve sonra birinin daha
  Kızıla boyandı simsiyah asfalt çocukların kanıyla
  Diz çöküp haykırdı anaları
  Eyy ulu Tanrı
  Bu zulüm niye?
  Kıyamet bu değilse ne?
  
  Ve sonra
  Yerinden yurdundan oldu milyonlar
  Ölmeyip de sağ kalanlar
  Mülteci oldu başkalarının yurdunda
  Ve kimi zaman
  Ve hatta çoğunlukla
  Köpek yerine bile konmadılar 
  Mülteci oldukları yerlerdeki sınıf kardeşleri tarafından.
  Ahh kardeşim! Ahh!
  Kıyamet bu değilse ne?
  
  Ve yine
  Dünyanın başka birçok yerinde
  Açlıktan kırılıyor milyonlar
  Çatlamış dudakları susuzluktan derin vadiler gibi
  Irmaklardan gürül gürül akarken hem de sular
  Fakat
  Çatlamıyor sabır taşı.
  Çatlamıyor şakaklarımızdaki damar.
  Çatlamıyor ar damarı egemenlerin.
  Kıyamet bu değilse ne?
  
  Yoksulluktan ölenlerin cesetleri
  Vahşi hayvan leşleri gibi çürürken sokaklarda 
  Dünyanın başka yerlerindeki sınıf kardeşleri
  Kopacak bir kıyamet bekliyor,
  Asıl kıyameti
  Kendi ellerinin koparması gerektiğini bilmeden hâlâ!
  Kıyamet bu değilse ne?
  
  Ve dahası canım ciğerim
  Ve dahası iki gözüm
  Kopmalı kıyamet,
  Elbet, kopmalı!
  Koparmalıyız!
  Bir ucundan diğer ucuna kırmalıyız
  Esaretin zincirlerini!
  İşte kan emici burjuvazinin
  Kıyameti bu değilse ne?