Tutum

1. Hacıyatmaz
Tepeden tırnağa yeşili kuşan 
Yeter artık, değiştir kendini.
Bir dön bak, geride ne bıraktın?
Nerede gölgen?
Her savaşında yenilgi
Her kavganda yara bere.
Hiç acımasız olamadın:
Ne kendine,
Ne de yaşadığın dününe.
Tüm düğünlerde damat
Her cenazede ölüsün.
Tören budalası, yaşadığın toprak çorak
Senden bir şey çıkmadı, çıkmayacak.
Ne bir yeşilin olacak 
Ne de gelincik tarlan bulunacak.
2. Geçide Bir Öncü
Dar geçitten sesler yankılandı
Ses, kalabalıkta kendini aramaktı,
Dar geçitteki haykırdı:
“Durun! Geçit yok, kadavra olmuş bunlar
Burdan hiçbir canlı çıkmaz, çıkmayacak”
“Haklısın geçit yok, tören budalası bunlar
Yıllarca sınıfı oyalamışlar” diye onayladılar.
Geriye dönüp yüzleştiler.
Tekrar eden gidişe, bir tutum takındılar.
Önce kendi kendilerini yendiler.
Sabrın ve azmin destanını bestelediler.
Tutuşturdular ellere
Kara kaplı defteri.
“Yer demir, gök bakırdı.”
Zamanın ne tadı ne de tuzu vardı.
Vurdular kazmayı toprağa.
3. Gelincik Tarlası
Korkusu oldular tuzu eksik zamanın
Korkusu oluyorlar sahte sendikacıların
Korkulu rüyaları olacaklar patronların
Dar geçitte ses verdiler.
Ses, sınıf kardeşlerinde yankılandı.
“Sınıfa gidin” dedi yolu açanlar.
Gittiler.
“Sınıf kardeşlerinizle çoğalın
Sınıftan kopmayın, kaçmayın.
Bölmeyin, birleştirin dediler sonra.
Kopmadılar
Kaçmadılar
Bölmediler.
“Yer demir, gök bakırdı”
Vurdular kazmayı toprağa.
Çoğaldı kazma sesleri.
Çoğaldı gelincik tarlaları,
Şehrin fabrikaları, caddeleri, meydanları
Her yer gelincik tarlası olmalı.