Karanlığa Yürüdüler

Yürüdüler üstüne sabahların

Sessiz sessiz…

Şiirlerin, kitapların

Umutların üstüne yürüdüler.

Yarınsızlıklarını bıraktılar üstümüze,

Sessizce sokuldular soframıza,

Böldüler ekmeğimizin yarısını,

Dağıttılar kabımızı kacağımızı,

Ellerinde kan, yüreklerinde kaypaklık vardı.

Sahteydi gülüşleri,

Yoktu yarına olan düşleri,

Kan kokuyordu nefesleri, kardeşlikten uzak,

Görgüsüzlükle iç içe geçmişlerdi.

Kindardılar, insana ve yaşama

Yaşamı ilmek ilmek örene.

Onların onurlu bir zaferi yoktu,

Dünsüzdüler,

Ve yarınsız,

Yürümez onların tekeri yalansız.

Tutmazlar bir elden, çıkarsız.

Karanlıktı onlar

Karanlığa yürüdüler.