Akşam her karartıda Sabah gün doğduğunda Güneşin dokunuşunda Açlığın o soğuk yüzüne Vuran ayak sesleri Bu yaşamın dokunuşu İşten eve Her dönüşümde yaşadığım Kapının son dokunuşunda çıkardığı O kulakları rahatsız eden Ama her açıp kapattığımda duyduğum Bu ayak sesleri Posta kutusunda seni bekleyen Fakat bir türlü gelmeyen Sana akşamları acı veren Sabahları dokunası açlığın sesi Üzerinde yazılanları bildiğin Ama okumamak için Gözlerinin görmesini istemediğin Gazetelerde yazan o harflerin Bir satırı aslında Kriz Teğet geçmesi beklenen Hamdolsun fakat Evin kapısında duran Darağacında Duran İplerin ilmikleri Zarfın içinde O kocaman harfler İşten atıldığınızın ayak sesleri… Tuzla’dan işsiz bir işçi